jongen met mondkapje

Zorg in coronatijd zorg op zich

Als ouder van een kind met autisme ben je gewend te vechten voor je kind, je eigen pad te banen, maatwerk te leveren, omdat algemeen geldende richtlijnen vaak niet werken. In de afgelopen maanden gold dat meer dan ooit. Begin maart kregen twee vaste begeleiders op de Clophaemer het Covid-19 virus. Zorgverleners die zelf ziek werden, wat deed dat voor de zorg in coronatijd?

Corona op de Clophaemer

Door tekort aan personeel, gedwongen isolatie en het totale wegvallen van dagstructuur ontstond een periode waarin bewoners meer op zichzelf waren dan ooit. Beperkt contact met begeleiding, de gezamenlijke ruimte zo veel mogelijk mijden, en alleen naar buiten voor noodzakelijke boodschappen. Dat was de harde realiteit.

Géén instelling

Toen de regering aankondigde dat mensen in instellingen niet langer bezocht konden worden, leidde dat tot een heftige discussie tussen ouders en zorgverlener. Natuurlijk, wij wilden allemaal verspreiding van het virus voorkomen. Maar wij zijn geen instelling. Onze bewoners zijn intelligent, hebben allemaal een eigen woning en volgen het nieuws. Zij waren zich meteen al bewust van de RIVM-maatregelen en hielden zich eraan. Bovendien spelen wij, ouders, een belangrijke rol in de ondersteuning van onze volwassen kinderen met autisme. Wat zou er gebeuren als dat contact wegviel?

En daarnaast… Zorg in coronatijd, dat betekent ook dat de zorgverlener wel begeleiding biedt maar géén verpleging, mocht er een bewoner ziek worden. In dat geval moeten ouders het weer overnemen.

Hoe verder?

Gelukkig bleef het tot dusverre bij de twee zieken die het virus overwonnen. Gelukkig pakken we het leven weer op. Laten we hopen dat een tweede golf uitblijft. Maar de vraag blijft: hoe bied je de juiste zorg, ook in uitzonderlijke omstandigheden?

Alleen door mee te denken, mee te praten, blijvend betrokken te zijn, kunnen ouderinitiatieven blijven bestaan.